Zaburzenia lękowe, dawniej określane nerwicami, to zespoły objawów, które zwykle leczą się środkami farmakologicznymi. Napięcie, niepokój i lęk – takie objawy często zgłaszają pacjenci.  Niekiedy, z pomocą lekarza psychiatry, można znaleźć  ich przyczynę: „czuję niepokój, gdy wchodzę do szkoły, do miejsca pracy”, „czuję lęk, gdy jadę autobusem albo tramwajem ”; ”kiedy mam coś powiedzieć przed większą grupą osób”; „gdy mam skorzystać z  toalety poza domem”.  Bywa, że źródło lęku nie jest jawne. „Czuję go w środku. To napięcie w ciele cały czas obecne, raz trochę bardziej, innym razem trochę słabiej”. Bywają pacjenci, którzy nawet nie zdają sobie sprawy, że to co czują jest właśnie przejawem (cielesnym, somatycznym) lęku: „czuję napięcie, drżenie, bóle mięśni”; „mam ściśnięty żołądek, czuję ucisk w nadbrzuszu, w klatce piersiowej, za mostkiem”; „coś przeszkadza mi przełykać”; „trudno mi oddychać”. Zwykle odczuciu lęku towarzyszą  objawy cielesne. Po wykluczeniu przyczyn ogólnomedycznych ich diagnozą i leczeniem powinien zająć się lekarz psychiatra, często ze wsparciem psychoterapeuty.