Choroba afektywna dwubiegunowa

Choroba afektywna dwubiegunowa – jak leczyć

W przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej zaburzenia depresyjne znajdują się na jednym z biegunów.   Bo na drugim dostrzegamy stan zupełnie odmienny. To mania.

Epizod depresji w chorobie afektywnej dwubiegunowej nie jest zaburzeniem psychicznym o jednorodnym obrazie. Ma ona wiele elementów wspólnych z depresją, w tym jednak przypadku zaburzenia depresyjne znajdują się na jednym z biegunów. Na drugim bowiem ma miejsce stan zupełnie odmienny. To mania.

Choroba afektywna dwubiegunowa jest przyczyną częstych zmian nastroju. Co więcej, może również dotyczyć szybko zmieniającego się toku myślenia czy zasobów energii, przez co leczenie choroby dwubiegunowej jest dość trudne i wymaga uważnego lekarza psychiatry. Objawy choroby dwubiegunowej bywają różne – niektóre osoby są bardziej podatne na manię, podczas gdy inne będą cierpieć głównie z powodu zakłóceń nastroju. Do symptomów depresji w choroby dwubiegunowej zalicza się: nagłe spadki energii, lekkomyślne działania, bezsenność, drażliwość, wybuchy niekontrolowanych impulsów oraz złudzenia i omamy (w ciężkiej postaci).

Leczenie depresji w chorobie dwubiegunowej jest długie i żmudne, gdyż zaburzenie to stanowi chorobę z tendencją do częstych nawrotów. Najczęstszą formą leczenia jest psychoterapia połączona z farmakoterapią.

 

Leczenie depresji w chorobie dwubiegunowej – metody i skuteczność

Chorobę dwubiegunową najczęściej rozpoznaje się, gdy nastąpią co najmniej dwa lub trzy nawroty choroby, w tym przynajmniej jeden tak zwany epizod manii. Pacjenci cierpiący z powodu choroby afektywnej dwubiegunowej często są leczeni z powodu innych schorzeń (na przykład z powodu zaburzeń depresyjnych nawracających). Nierozpoznany epizod depresji lub mani bywa powodem niepowodzenia w terapii uzależnienia od alkoholu.

Leczenie może trwać kilka, a nawet kilkanaście lat. Na ogół jest ono kompleksowe, a więc obejmuje nie tylko leczenie środkami farmakologicznymi, ale także psychoterapię. Bardzo ważną rolę odgrywa również psychoedukacja, która może odbywać się w formie spotkań indywidualnych lub grupowych. W trakcie leczenia depresji w chorobie dwubiegunowej niekiedy może okazać się, że potrzebna jest hospitalizacja psychiatryczna. Na ogół ma to miejsce wówczas, gdy pacjent cierpi z powodu myśli samobójczych bądź silnej agresji czynnej.

Skuteczność leczenia depresji w chorobie dwubiegunowej zależy w dużej mierze od czynników wywołujących chorobę. Kluczowa jest dobra współpraca z lekarzem psychiatrą, z psychoterapeutą, a także odpowiednie wsparcie ze strony najbliższych.